چاپ مرکزی

پل خواجو یکی از چندین پل بر روی زاینده رود است که به عنوان زیباترین پل اصفهان شناخته می شود. این پل در شرق سی و سه پل قرار دارد و علاوه بر معماری چشم نواز، نقاشی های زیبایی را نیز به نمایش می گذارد و قسمت میانی آن همچون نگینی می درخشد. این پل، به دستور شاه عباس دوم صفوی و بر روی خرابه های پل حسن بیک بنا از دوره پل خواجو اصفهان تیموری ساخته شد و به خاطر ویژگی های معماری و استفاده از تزئینات کاشیکاری به عنوان یکی از زیباترین پل های جهان در عصر خود شهرت یافت. پل خواجو، در شهر اصفهان و بر روی رودخانه زاینده‌ رود در شرق سی وسه پل قرار دارد. پل خواجو از اواخر تیمورى شالوده‏ هایى داشته و به امر شاه‏ عباس دوم در سال 1060 به صورت امروزى آن ساخته شده است. طول پل 133 متر و عرض آن 12 متر است. این پل که در دوران صفوی یکی از زیباترین پلهای جهان به شمار می‌ رفت، بیشتر به منزله سد و بند بوده‌است و به خاطر معماری و تزئینات کاشیکاری آن از دیگر پلهای زاینده رود مشهورتر است. در ساخت این پل از مصالحی همچون پل خواجو سنگ ، آجر و ساروج استفاده شده است.این پل به منزله سد و از حیث معمارى و استحکام پل های تاریخی اصفهان بى اندازه زیبا و بى نظیر آن، شامل چهار طبقه و در دو طرف داخلى معبر فوقانى هر طرف 51 غرفه بزرگ و کوچک دارد. طول سنگ هاى این پل متجاوز از دو متر و امتداد ستون هاى فاصله هر چشمه به سقف 20 متر است جلو هر سقف و دیوار پیش آمدگى و فرو رفتگى وجود دارد اگر تخته‏اى با اندازه دهانه پل ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتى ذخیره مى‏شود.

پل های اصفهان پل هایی بسیار زیبا هستند که در ایران شناخته شده می باشند، اصفهان را می توان شهر پل های قدیمی و زیبا دانست. بسیاری از توریست هایی که برای اولین بار به شهر اصفهان سفر می‌کنند از دیدن پل‌های اصفهان ذوق زده می‌شوند. در این مطلب قصد داریم 5 مورد از پلهای شهر زیبا و توریستی اصفهان را معرفی کنیم که با سفر به شهر اصفهان پل های اصفهان حتما باید از آنها دیدن کنید.این پل در اصل ماربین نام داشته است که خود واژه ماربین دگرگون شده‌ی مهربین از فرهنگ اوستایی است و چون قرن‌ها قبل از ظهور زرتشت معبد مهر پرستان بر فراز کوهچه آتشگاه از تمام روستاهای اطراف ‌آن دیده می‌شد. نام این بلوک هم مهربین بوده که با تصحیف این نام در زمان پهلوی ساسانی به "ماربین" در دوره ساسانیان و به دنبال آن در طول مدت 15قرن تاریخ اسلامی ایران پیوسته با این نام شناخته شده است، قدمت ساختمان این پل از زمان‌های بسیار دور همچنان که پل‌جی یا پل شهرستان واسطه اتصال شمالی‌ترین ساحل شهری زاینده رود به جنوبی ترین پل های تاریخی اصفهان ساحل مقابل بوده، پل مارنان نیز وجود داشته و واسطه اتصال دو ساحل شمالی و جنوبی رودخانه در غربی ترین قسمت شهر اصفهان بوده است و روستاهای آباد و سرسبز ماربین از طریق پل مارنان به روستاهای مقابل آن در ساحل جنوبی رودخانه متصل می‌شده است.

ایران بسیار پهناور است و انواع اقلیم ها را در خود جای داده؛ از کویر در مرکز تا خطه سرسبز گیلان و مازندران در شمال. با سفر به هر یک از این نقاط، دیدنی های بسیاری را می توان یافت، از بناهای تاریخی تا گشت و گذرهای یادماندنی. حال در گوشه ای از کویر کشورمان، نگینی نهفته که جاذبه های بسیاری در خود دارد؛ جاذبه هایی که هر یک جذابیت های خاصی دارند، گاه کویری با شن های طلایی و گاه بنایی از میان تاریخ ایران با هزاران قصه ناگفته. نامش اصفهان است؛ همان نصف جهان معروف. در اصفهان آثار تاریخی متنوع و دیدنی از عصرهای مختلف وجود دارد که کارناوال تا به حال به بسیاری از آن ها به صورت اختصاصی پرداخته است، آثاری که به راستی در دنیا نظیری ندارند و علاوه بر هموطنان مان، توریست های دیگر کشورها را هم به منارجنبان اصفهان سوی خود جلب ساعت تکان دادن منارجنبان می کنند.بنای تاریخی منار جنبان به شکل یک بقعه می باشد که ایوانی به ارتفاع 10 متر در بالای آن ساخته شده و دو ستون به صورت مناره با ارتفاع 17 متر از سطح ایوان بالاتر کشیده شده است. دو  عکس منارجنبان اصفهان به فاصله 9 متر نسبت به هم قرار گرفته و محیط هر مناره 4,5 متر است. شهرت معماری منارجنبان اصفهان به خاطر حرکت شدید مناره ها است که با آنکه از نظر استادان فن، اتفاق عجیبی نیست اما چون این دو مناره نسبت به دیگر مناره ها سبک و باریک ترند حرکتشان محسوس تر است. منارجنبان عامل موثر در تسهیل حرکت مناره ها جنبان، وجود کلاف های چوبی ای است که در هر دو مناره به کار برده شده است. تزئینات کاشی کاری به شیوه مغولی در ساختمان این بنای تاریخی ساعات بازدید منارجنبان اصفهان قابل مشاهده است. زینت دیگر این بنا که می توان به آن اشاره کرد ایوان دوره مغول است دانلود فیلم تکان خوردن منارجنبان اصفهان که با خط های ظریف و نقش های  علت لرزش منارجنبان ستاره ای و کاشی های لاجوردی آراسته شده است.

افته های مورخان نشان می دهد از دوره پادشاهی هخامنشی و اشکانی کاروانسرای شناخته شده ای در ایران باقی نمانده است، ولی از زمان ساسانیان تعداد معدودی کاروانسرا باقی مانده که الگوی کاروانسرا های بعدی در دوره اسلامی قرار گرفته است. کاروانسراهای اصفهان درون شهری و برون شهری که در روزگاران کهن بارانداز و استراحتگاه کاروان ها و کاروانیان به شمار می آمدند به گفته کارشناسان تاریخ محل تعامل اندیشه ها و تبادل و تقابل آداب و رسوم اقوام و ملل مختلف بوده که بی تردید این تماس و تلاقی انسانها و اندیشه گوناگون، تاثیر شگرف بر زندگی مردمان داشته است. در مشرق مدرسه چهارباغ و در سمت چپ خیابان چهارباغ یکی از بزرگترین کاروانسراهای اصفهان واقع شده است این کاروانسرا همزمان با بنای مدرسه چهارباغ احداث شده تا درآمد و عواید آن به مصرف مخارج طلاب و نگهداری مدرسه برسد. کاروانسرا در زمان سلطنت شاه حسین صفوی ساخته شد و در عداد آخرین آثاری است که در اواخر حکومت صفویان در اصفهان ساخته شده است.

اصفهان شهری سرشار از تاریخ و هنر و معماری که با عنوان نصف جهان در همه ذهن ها نقش بسته است. شهری که رقص زاینده رود را در میانه ی خود دارد و بناهای تاریخی که در جای جای آن قد علم کرده اند  . هر گوشه اش مهر تاییدی بر علم و هنر مردمان این سرزمین می زند و تاریخ پرفراز و نشیبش را روایت می کند. بناهایی که گرما و سرما برایشان فرقی نمی کند، همچنان استوار ایستاده اند و روزها و شب ها را پشت سر می گذارند. در پس مهر سکوتی که بر کتیبه های تاریخی اصفهان لبانشان خورده است حکایت هایی نهفته جا خوش کرده اند که برای فهمیدنشان باید با تاریخ همقدم شوی. در روزهای اخیر خبرهایی مبنی بر کشف کتیبه ی تاریخی اصفهانی در یزد توسط پلیس اعلام شد و سارقان این کتیبه هم توسط پلیس دستگیر شده اند. نیروهای یگان حفاظت ادره کل میراث فرهنگی خبر دستگیری سارقان این کتیبه را به خبرگزاری های رسمی کشور اعلام کردند و همچنین از ضبط کتیبه تاریخی اسلامی سرقت شده در شهرستان سمیرم هم نیز خبر دادند. با توجه به اهمیت این موضوع تیم خبری الی گشت گزارشی در خصوص کشف کتیبه تاریخی اصفهان در یزد تهیه کرده است، که می توانید در ادامه از آن مطلع شوید. مطابق با آنچه که درباره کشف کتیبه تاریخی اصفهان در یزد گفتیم، شهریور ماه سال 94 خبری مبنی کتیبه های اصفهان بر سرقت کتیبه دوران اسلامی در شهرستان سمیرم در خبرگزاری های رسمی کشور مطرح شد. اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان اعلام کرده بود: این کتیبه‌ تاریخی هیچ نوع خطوط یا نشانه مشخصی نداشته است و تنها تخته سنگی بیش نبوده است، اما در اوایل دهه 90 توسط اداره کل در کاوش‌های باستان‌شناسی کشف شد، که چون در دل کوه قرار داشت، عوامل طبیعی باعث رسایش آن شده و خطوط آن خوانا نیست.