چاپ مرکزی

پل خواجو یکی از چندین پل بر روی زاینده رود است که به عنوان زیباترین پل اصفهان شناخته می شود. این پل در شرق سی و سه پل قرار دارد و علاوه بر معماری چشم نواز، نقاشی های زیبایی را نیز به نمایش می گذارد و قسمت میانی آن همچون نگینی می درخشد. این پل، به دستور شاه عباس دوم صفوی و بر روی خرابه های پل حسن بیک بنا از دوره پل خواجو اصفهان تیموری ساخته شد و به خاطر ویژگی های معماری و استفاده از تزئینات کاشیکاری به عنوان یکی از زیباترین پل های جهان در عصر خود شهرت یافت. پل خواجو، در شهر اصفهان و بر روی رودخانه زاینده‌ رود در شرق سی وسه پل قرار دارد. پل خواجو از اواخر تیمورى شالوده‏ هایى داشته و به امر شاه‏ عباس دوم در سال 1060 به صورت امروزى آن ساخته شده است. طول پل 133 متر و عرض آن 12 متر است. این پل که در دوران صفوی یکی از زیباترین پلهای جهان به شمار می‌ رفت، بیشتر به منزله سد و بند بوده‌است و به خاطر معماری و تزئینات کاشیکاری آن از دیگر پلهای زاینده رود مشهورتر است. در ساخت این پل از مصالحی همچون پل خواجو سنگ ، آجر و ساروج استفاده شده است.این پل به منزله سد و از حیث معمارى و استحکام پل های تاریخی اصفهان بى اندازه زیبا و بى نظیر آن، شامل چهار طبقه و در دو طرف داخلى معبر فوقانى هر طرف 51 غرفه بزرگ و کوچک دارد. طول سنگ هاى این پل متجاوز از دو متر و امتداد ستون هاى فاصله هر چشمه به سقف 20 متر است جلو هر سقف و دیوار پیش آمدگى و فرو رفتگى وجود دارد اگر تخته‏اى با اندازه دهانه پل ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتى ذخیره مى‏شود.